Sorumluluk Kazandırabilmek İçin
Her ebeveyn çocuklarının sorumluluk sahibi, görevlerini yerine getiren birey olmasını arzulamaktadır. Ancak bu sorumluluk bilincine sahip çocuk yetiştirmek için çok erkenden kolları sıvamak gerekmektedir.
Genelde yapılan doğru fakat eksik olan yöntem şudur: 11-12 yaşlarını geçtikten sonra çocuğa "kıyafetlerini katla kaldır, ekmek almaya git, yatağını topla" gibi söylemlerin henüz sorumluluk ruhuna sahip olamayan çocuğa dikte edilmesidir. Bunun çocuğa hitaben olsa bile çok derinden etkileyemeyeceği; negatif açıdan ise aile bağlarının zayıflaması yaklaşan ergenlikle birlikte aileye karşı gelme, istekleri yapmama, inatlaşma olarak dönüt vereceği inancındayım.
Neler yapmamamızdan ziyade, neler yapmalıyıza bakarsak; en başta çocuğumuzun yaşına uygun düşen görevleri zihnimizde belirlemeliyiz. Bu görevleri çocuğa yapmasını söylemek, hatta nedenleriyle ifade etmek daha doğru olacaktır.
Örneğin 4 - 5 yaşlarındaki çocuğun oyuncaklarını oyun bittiğinde toplaması gerektiğinin izahı, kontrollü olarak toplamaya alıştırma çocukta sorumluluk ruhunu canlandırır. Bu 12- 15 yaşlarına gelen çocuğun sorumluluk alıp yatağını, odasını toplamasını kolaylaştırır.
Bazen de ailelerin daha özverili olması gerekir. Yine bir örnek vericek olursak, aile fertlerinin eve geldiklerinde ellerini yıkaması, küçük çocuğun bunu görmesi, ailenin çocuğa el yıkama konusundaki önemi açıklaması, çocukta temizlik konusunda belli bir bilincin oluşmasını sağlar. Böylece çocuk daha sonraları ailenin ikazına gerek kalmadan ellerini yıkayacak ve zamanla bunu alışkanlık haline getirecektir.
Unutulmamalıdır ki sorumluluk sahibi olmak illa ki her şeyi usulüne uygun yapmak değil, şartlar elvermezse dahi usule uygun davranışı bilince sindirebilmektir.
Genelde yapılan doğru fakat eksik olan yöntem şudur: 11-12 yaşlarını geçtikten sonra çocuğa "kıyafetlerini katla kaldır, ekmek almaya git, yatağını topla" gibi söylemlerin henüz sorumluluk ruhuna sahip olamayan çocuğa dikte edilmesidir. Bunun çocuğa hitaben olsa bile çok derinden etkileyemeyeceği; negatif açıdan ise aile bağlarının zayıflaması yaklaşan ergenlikle birlikte aileye karşı gelme, istekleri yapmama, inatlaşma olarak dönüt vereceği inancındayım.
Neler yapmamamızdan ziyade, neler yapmalıyıza bakarsak; en başta çocuğumuzun yaşına uygun düşen görevleri zihnimizde belirlemeliyiz. Bu görevleri çocuğa yapmasını söylemek, hatta nedenleriyle ifade etmek daha doğru olacaktır.
Örneğin 4 - 5 yaşlarındaki çocuğun oyuncaklarını oyun bittiğinde toplaması gerektiğinin izahı, kontrollü olarak toplamaya alıştırma çocukta sorumluluk ruhunu canlandırır. Bu 12- 15 yaşlarına gelen çocuğun sorumluluk alıp yatağını, odasını toplamasını kolaylaştırır.
Bazen de ailelerin daha özverili olması gerekir. Yine bir örnek vericek olursak, aile fertlerinin eve geldiklerinde ellerini yıkaması, küçük çocuğun bunu görmesi, ailenin çocuğa el yıkama konusundaki önemi açıklaması, çocukta temizlik konusunda belli bir bilincin oluşmasını sağlar. Böylece çocuk daha sonraları ailenin ikazına gerek kalmadan ellerini yıkayacak ve zamanla bunu alışkanlık haline getirecektir.
Unutulmamalıdır ki sorumluluk sahibi olmak illa ki her şeyi usulüne uygun yapmak değil, şartlar elvermezse dahi usule uygun davranışı bilince sindirebilmektir.
Yorumlar